Trage bollen

Trage bollen

 

 

Vorig jaar ben ik voor het fotograferen van de bollenvelden een aantal keer naar Noord-Holland gereden. Een voor de hand liggende keuze, want daar kun je bijna niet misgrijpen. Dit jaar wilde ik het ergens anders proberen. Ik had mijn zinnen gezet op Goeree-Overflakkee, aangezien daar aardig wat velden zouden moeten liggen, aldus mijn zoektocht op Google en Instagram. Na een rit van ongeveer een uur zag ik al het een en ander aan kleur verschijnen aan de horizon, vergezeld door een rij aan ‘prachtige’ moderne windmolens. Ik realiseer me dat de hedendaagse windmolens inmiddels een even vast gegeven zijn als de oudhollandse modellen, maar toch laat ik deze liever aan me voorbij gaan en ik besluit verder te rijden. 

Een foto waarbij kleur in de lucht ontbreekt

Na zo'n 2 uur te hebben rondgereden heb ik 2 opties over

Waar ik rekening mee houd in mijn zoektocht is onder andere de ligging van een veld: ik zoek er een die in het verlengde ligt van het westen, zodat ik een eventuele mooie zonsondergang in lijn met de verschillende stroken bloemen ook in beeld kan brengen. Dat zorgt er gelijk voor dat veel velden direct al afvallen. Al snel blijkt dat de hoeveelheid uitgekomen bloemen op dit eiland nog niet erg groot is. Na zo’n 2 uur te hebben rond gereden heb ik twee opties over. Er was nog een derde, maar die viel af omdat dat veld niet vrij te betreden was (je ziet vaker dat boeren een verboden toegang bord plaatsen). Ik heb uiteindelijk gekozen voor het veld met de mooiste bloemen, uiteraard!

 

Het fijne aan de bollenvelden vind ik onder andere, dat wanneer je de auto uitstapt, je direct overspoelt wordt met een geur van bloemen. Heerlijk! Alsof je de hele middag met je neus in een bos met tulpen loopt. Omdat ik de boer op zijn erf spotte heb ik hem nog even zijn goedkeuring gevraagd. Dat vind ik ook altijd wat fijner fotograferen én vaak wordt het ook erg op prijs gesteld.

Kleur in de lucht: zie wat een verschil met de foto hierboven

Ik heb een paar uurtjes op mijn buik gelegen tussen en naast de tulpen. Ik hoopte op de bewolking die was voorspelt, maar die heb ik al met al maar zo’n 10 minuten gezien. Daarna verscheen er een heiige lucht die ervoor zorgde dat ik niet langer de beelden kon maken die ik voor ogen had. De boer kwam nog even aan en ik heb hem gelijk even gevraagd wat zijn plan was met de velden in de aankomende weken: ik zou nog wel een keer terug willen komen met beter weer.

Hij vertelde me dat het koudere weer ervoor zorgt dat de groei niet erg hard gaat. Hij verwachtte dat zijn velden nog wel even in tact zouden blijven, voordat de bloemen onthoofd zouden worden (jazeker). Door de koppen eraf te halen kan alle energie vanaf dat moment naar de bollen toe, die op die manier groter kunnen groeien. Het gaat dus heel vaak niet om de groei van de bloemen, maar om de groei van de bollen in deze velden (dat even ter info tussendoor).

Wanneer je dit leest ben ik als het goed is voor een tweede keer langs geweest en heb ik hopelijk weer een wolkenlucht gezien waar ik de eerste keer voor ging. Ik houd de verwachtingen goed in de gaten. En misschien dat de bollen in de tussentijd ook wat vaart kunnen maken en er nog meer velden in bloei staan!

Neem contact op met Sarah Vendrig als je iets van deze website wilt gebruiken.